3. Oblici magije

Wicca

Wicca je jedna od brojnih formi Paganizma, danas najraširenija i najpoznatija. To je religija, priznata zahvaljujući Geraldu Gardneru. Nije kult, jer nema nikakve dogme, nema svete knjige te je vrlo individualna. Jedini je zakon: "Dok ne povredjujes drugog, radi sta ti volja". Wiccani veruju u 3x3 pravilo, odnosno da sve što uradiš ti se vraća 3 puta jače. Dakle, veruju u karmu, kao i u reinkarnaciju. Posle života duša odlazi u Zemlju leta.
Wiccanska magija nije visoka magija. Wiccani prave talismane, proucavaju astrologiju, pa i kabalu, bacaju čini i slave promene Majke Zemlje.
Sve drevne Boginje se posmatraju kao Velika Boginja, koja ima brojna imena (Izida, Dijana, Hekata, Keridven, Afrodita, itd.). Ima 3 aspekta koji se menjaju u odnosu na godišnja doba. Ona je i devica i majka i starica.

Boginja ima odnose sa Bogom, on ga i rađa, a i ljubavnik joj. On je takođe Veliki Bog, odnosno čine ga svi drevni Bogovi. On je rogati Bog Pan, Lucifer (ne Satana,vec starorimski Bog jutarnje zvezde) . Njihov odnos se slavi tokom 8 sabata. Slave se i esbati, noći punog Meseca. Kad je pun Mesec, možete ostaviti vodicu celu noć, veruje se da je Mesečeva vodica dobra za pročišćavanje. Skupovi veštica (koveni) igraju, plešu, nekad goli (obavezno u Gardnerovoj formi Wicce), nekad ne.
Wicca je religija, a Witchcraft nije. To je zanat (kako se jednom nswiccan izrazio). To je bacanje čini, spravljanje napitaka, tj. bavljenje magijom. Ima mnogo formi Wicce: Gardnerova, Aleksandrijska (Alex i Maxine Sanders je osnovali, on je umro, dok je Maxine živa i prima veštice na obuku), vilinska, Dijanička (feministički pokret, verovanje samo u Boginju), Diskordijanska, Georgijanska, eklektična (razne forme) itd.

Pentagram nam govori o našoj sposobnosti da prizovemo duh na zemlju. U magijskim ritualima on je ucrtam ma disku koji može biti napravljen od raznih materijala i postavljen na oltar. Pentagram možemo prilagoditi sebi tako što ćemo mu dodati naš astrološki znak, rune ili druge znakove koji imaju posebno značenje za nas. Mnoge Veštice nose privezak ili prsten u obliku pentagrama kao znak svoje religije ili kao amajliju ili talisman. Tokom magijskih obreda pentagram može biti nacrtan u vazduhu atameom ili mačem. Nacrtan na određeni način služi za prizivanje ili odpuštanje energije. Postavljen na oltaru on služi za fokusiranje čarolije. Koristi se i u najjednostavnijim čarolijama koje se izvode uz pomoć sveće. Sveća odgovarajuće boje se napuni i postavi na pentagram. Krug oko zvezde predstavlja Boga i Boginju, on prelama i reflektuje svetlost i donosi nosiocu sveopštu inteligenciju, univerzalnu mudrost i izaštitu.Svaki od pet krakova predstavlja jedan od elemenata:

Zemlja: (donji levi ugao) Stabilnost i fizičku izdržljivost
Vatra: (donji desni ugao) Hrabrost i izazov
Voda: (gornji desni ugao) Emocije i intuiciju
Vazduh: (gornji levi ugao) Inteligenciju iumetnost
Duh: (centralni krak) Sveukupnost i božansko

U moderno doba pentagram je postao simbol zla, a ova predrasuda je podstaknuta pojavom satanističkih kultova koji koriste obrnuti pentagram u svojim ritualima. Satanističke sekte međutim, nemaju nikake veze sa religijom veštica. One su anti-hričćanske, a veštičija religija je prehrišćanska.







Voodoo

Voodoo (hoodoo, voudon) je skup magičnih verovanja i praksi, koje se upražnjavaju u nekim delovima Afrike, Južne Amerike i zapadne Indije, a naročito na Haitiju. Reč "vodoun" proizlazi iz vodu, sto znaci "duh" ili "bočanstvo" u fonetskom jeziku Dahomeja, sada delu Nigerije.
Voodoo se razvio u 17. veku na plantažama robova u Americi kao kombinacija rimo-katolicizma i zapadno-afričkih religioznih tradicija. Verovanje podržava i pripadnost katoličkoj crkvi. Ono uključuje postojanje Loa ili duhova, a neki od tih identiteta se poklapaju sa onima kod hrišćanskih svetaca.

Loa duhove pozivaju sveštenik (houngan) ili sveštenica (mambo) u ceremonijama, tokom kojih okupljeni postaju opsednuti duhovima i padaju u trans. Voodoo hram (houmfort) ima centralno mesto u kojima Loa duhovi silaze da bi "zajahali" molitelje. Loa se moze prepoznati prema karakterističnom ponašanju opsednutih osoba. Zbog jedinstvene mešavine francuskih, španskih i indijskih kultura, New Orleans nudi savršeno mesto za praktikovanje i razvoj Voodoo-a. Danas, neki izjavljuju kako 15% stanovništva New Orleans-a još uvijek praktikuje Voodoo. Moderan Voodoo je evoluirao u mnogo puteva, uključujući tu i sveštenike dostojne poštovanja i majke, koji imaju svoje vlastite crkve i održavaju jedan kult prodavnica u kojima prodaju i napitke.
Postoje dva osnovna pravca Voodoo-a. Rada je familija Voodoo duhova i to relativno miroljubivih i sretnih Loa. Petro je crna magija u Voodoo-u i to je Voodoo od besnih, podlih i opakih Loa ili duhova. Opasne se stvari dogadjaju u Petro Voodoo-u uključujući smrt prokletih i stvaranje Zombija.
Zombi su stvoreni od crnih magova u Voodoo-u, zvanih Bokor koji stavljaju jedan otrov na kožu žrtve. Niko od nepozvanih ne zna tačno koji su sastojci otrova, ali pretpostavlja se da sadrže supstance od raznih toksičnih životinja i biljaka, uključujući izlučevine žlezda žaba krastača, milipeda i tarantula, kožu od otrovne žabe sa stabla, semenje i ostalo iz otrovnih biljaka, čovečije ostatke, i četiri vrste pufer riba, koje sadrže tetrodotoxin, jednu od najotrovnijih supstanci u svetu. Nakon toga, žrtva postaje potpuno paralizovana i pada u komu. Gris-gris je Voodoo čaranje koje pouzdano izaziva dogadjaj (dobar ili loš), a osim toga koristi se i za zaštitu od zla ili da bi se osigurala dobra sreća.




Samanizam

U antropološkoj dokumentaciji šamanizam i njegovo poreklo se često vezuje za plemenske strukture sibirskog i centralno-azijskog regiona. Razlog tomu može biti u činjenici da je većina informacija o šamanizmu do polovine 20. veka bila bazirana na studijama ruskih naučnika iz 19. i početka 20. veka koji su proučavajući sibirsku i centralno-azijsku kulturu ostavili vrlo lepu i opširnu studiju o šamanizmu. Sibir i Centralna Azija su mesta u kojima je šamanizam antropološki proučavan, a sam fenomen je sa nekim zajedničkim regionalnim i individualnim karakteristikama, bez formalne povezanosti, prisutan u svim djelovima sveta.

Šamanizam je najstariji naučni eksperiment ljudske civilizacije. Metoda naučnog istraživanja u šamanizmu bazirana je na direktnoj iskustvenoj spoznaji i usmerena je na esencijalno istraživanje fenomena života i bitka. Desetinama hiljada godina širom sveta, gde god su postojale i postoje ljudske zajednice, šamani su otvaraući se ka komunikaciji sa totalnošću postojanja svega što jest i direktnim iskustvima proizašlim iz nje, doprinosili evolutivnom razvoju čovječanstva i elementarnih ljudskih aktivnosti. Metode duhovno-psihološkog razvoja čovjeka (medicina i farmacija, svi oblici umijetnosti, lov, ribolov, obrada metala, poljoprivreda, upoznavanje sa zakonima prirode i svemira, religija, rituali, itd.) neke su od glavnih ljudskih djelatnosti koje su inspirirane prisustvom šamanizma i šamana.

Šamanizam se otkrio čoveku onoga trenutka kada je čovjek spoznao da promjena svijesti, tj.stanja percepcije, uslovljava promenu doživljaja,uvida i iskustva realnosti. Jedna od fundamentalnih postavki teorije relativiteta je, da parafraziram, da promatrani fenomen ili pojava su određeni perceptivnim stanjem promatrača. U svakodnevnici svakog ljudskog bića, ova postavka je vrlo očigledno manifestirana npr. kroz razliku realnosti budnog-dnevnog stanja i realnosti snova tokom spavanja. Dnevna realnost i realnost sveta snova samo su mali dio beskonačnog broja realnosti koje su međusobno povezane i formiraju "mrežu" postojanja svega što jest kroz koju uzročno-posledičnom vezom utiču jedna na drugu. Komunikacija različitih dimenzija odigrava se kroz interakciju vibracija. Polazeči od zakona relativnosti i vibratorne prirode svega što čini totalnost postojanja i života, šamani su počeli otkrivati metode svjesnog mjenjanja stanja percepcije.To je otvorilo uvid u širi spektar dimenzija postojanja, njihovu povezanost i prirodu međusobnih utjecaja. Proučavanjem percepcije šamani su otkrili određena stanja i metode kojima mogu transformirati vibracije i izazvati suptilne promene u jednom sloju vibracija, koje dalje kroz lančanu reakciju mogu prouzrokovati promjene u ostalim vibracijama.





Druidizam

Gali su jedno od keltskih plemena koji su živeli u delu Francuske. U zapadnu Europu su još došli u praistoriji i vrlo brzo izgradili prilično originalnu kulturu. Njihova istorija je kompleksna, kultura briljantna, a njihov će se uticaj osetiti čak i nakon rimskog osvajanja. Prili;no je te[ko povezati nekakvu sliku s imenom Toutatisa, Belenosa ili Esusa i još ih je teže integrirati u mitove. Za razliku od Grka i Rimljana, Kelti nisu "humanizirali" svoje bogove; njihovi Bogovi nemaju ljudske osobine, niti postoji njihova genealogija. Doduse, pod uticajem Rimljana, nakon osvajanja, i oni su počeli prikazivati svoje bogove u ljudskom obliku. Druidi su generacijama usmeno prenosili svoje znanje kako ne bi bilo dostupno drugima. U periodu rimskog osvajanja Galije, druidi su bili progonjeni, i tako je izgubljeno ono sto su oni znali, uključujući i mitove.

Druidi su se bavili stvarima vezanim za religiju, bili su prisutni pri žrtvenim obredima, bilo javnima ili privatnima i svake godine su na određeni dan sastanak imali na nekom svetom mestu. jeruje se da je njihova doktrina nastala u Britaniji. Druidi nisu šsli u rat, a nisu ni poreze plaćali. S obzirom da su to bile prilično dobre privilegije, mnoge su privlačile njihove nauke. Jedino što su trebali znati je određeni broj stihova napamet iđskolovati se dvadeset godina (samo to i nista vise). Jedno od glavnih stavki njhova učenja je bila to da duše nakon smrti ne nestaju, nego se ponovo rađaju u drugom telu. Dakle, bavili su se proučavanjem zvezda, prirode stvari i moći Bogova. Bili su zakonodavci i suci. Druidi su bili obučeni kao običan puk i imali su konje poput galske aristokracije. Nasuprot verovanju, nisu nosili bele halje. Galsko "sveštenstvo" je bilo podeljeno po hijerarhiji na druide, vraceve i barde. Ukratko, funkcija druida se moze podeliti u pet glavnih tačaka:
1. Kontrola religije
2. Filozofija
3. Nauka
4. Edukacija
5. Pravo, te "diskretno" sudelovanje u politici (isto kao i Crkva danas)





Vampirizam

Sa imenom Drakula, Vlad se nije rodio nego ga zaslužuje tokom života. Na rumunskom, reč "drac" znači "zmaj" ili "vrag". Naime, Vladov otac bio je član kršćanskog Reda Zmajeva, zbog čega su ga zvali Dracul, pa se smatra da Dracula znači Draculov sin ili sin Zmaja.
Priča počinje u decembru 1447. godine kada ubijaju njegovog oca, Vlada Drakula i brata Mirceu po naređenju tadašnjeg mađarskog guvernera Hunyadija. Zbog smrti starijeg brata, Vlad postaje zakonski naslednik Wallachianskog prestola.

Unatoč tome, Vladislav II, pripadnik jedne druge grane obitelji, preuzima tron Wallachije uz pomoć Hunyadija koji na taj način pokušava osigurati Mađarski utjecaj u Karpatima. Vlad to ne prima mirno pa nakratko dolazi na vlast sledeće godine, samo da bi ubrzo bio prisiljen bežati u susednu Moldaviju. Nedugo zatim, zbog velike opasnosti od Turaka, Vladislav II raskida savez sa Mađarima i udružuje se sa Turcima.

Razočaran Vladislavom, Hunyadi 1456. godine priznaje Vlada Drakulu za vladara Wallachie samo da bi nedugo zatim u Beogradu, umro od kuge. Poduprt Mađarskom, Vlad ubija Vladislava II i započinje šestogodišnju vladavinu tokom koje steče svoju reputaciju. Bio je nemilosrdan tiranin i svaku je neposlušnost brutalno kažnjavao. Nedugo nakon što je Vlad seo na prijestolje, Turci ponovo kreću na Evropu i usput na Wallachiju. Tako je u jednoj od prvih bitaka, nakon pobede, Vlad naredio da se mrtvi Turci nabiju na kolce i postave uz glavne ceste kao upozorenje svim neprijateljima.

Drakula se, očekujući osvetu, utvrđuje u dvorcu Bragga. Tako je Turska vojska pri sljedećem pohodu krenula baš tamo i poslije kraće opsade razbila obranu i zauzela dvorac. Zahvaljujući pripremljenom tajnom prolazu, Vlad Drakula bježi preko Transilvanije u Mađarsku i stavlja svoje usluge na raspolaganje tamošnjem novom kralju Matijašu Korvinu. U to su vreme Europom, inače, već počele kružiti priče o šestogodišnjim patnjama Vladovih podanika i grozotama kroz koje ih je ovaj proveo, pa 1475. godine Korvin hapsi Drakulu. Godinu dana kasnije politička se situacija promijenila u Vladovu korist i on ponovo postaje najbolji izbor za vladara Wallachije. Nakon nekoliko meseci vladavine, Vlada Drakulu plaćeni ubojica ubija na spavanju. Grofa Drakulu pokapaju u manastiru Snagov, na izolovanom otoku. 1930. godine grupa arheologa otkapa grobnicu i otkriva da je prazna.

Ostalo je istorija. Mada, moram priynati, poprilično nejasna istorija. Odjednom se rađa priča o vampirima, nemrtvim krvopijama koji beze od sunca, drže se podalje od krstova, spavaju u mrtvačkim sanducima i žive večno. Jedina veza koju vidim sa Grofom Drakulom je ta da vampiri spavaju u kovčegu, kao i on. No, sve to nam je dovelo dosta priča, legendi, tračeva, kletvi i filmova o vampirima čije skromno poreklo vodi do rumunskog grofa Drakule.